اتصالات میکروداکت و میکروتیوپ
میکروداکت‌ها نیز از اتصالات مخصوص خود بهره می‌برند که بر اساس نوع و قطر خارجی آنها متفاوت هستند. مفصل‌های میکروداکت از دیگر اتصالات متفاوت مخابراتی تمایز دارند، زیرا این اتصالات به علت قابلیت انشعاب‌گیری میکروداکت‌ها طراحی و تولید شده‌اند.
متصل کننده مستقیم (Straight Connector)
برای اتصال تیوپ‌های داخلی میکروداکت، از کانکتورهای مستقیم استفاده می‌شود که بر اساس اندازه و نوع تیوپ متفاوت هستند. این اتصالات به نام “متصل کننده مستقیم” شناخته می‌شوند.
پوشش مسدود کننده (End cap)
مسدود کننده‌ها یکی دیگر از نوع اتصالات تیوپ‌های داخلی میکروداکت هستند که برای بستن تیوپ‌های خالی استفاده می‌شوند. این قطعه با جلوگیری از ورود گرد و غبار، آب و حشرات می‌تواند سلامت تیوپ‌های خالی میکرو داکت‌ها را در دراز مدت تضمین کند.
قفل گاز(Gas block)
در انتهای مسیر و پس از عبور فیبر برای نگه‌داشتن تیوپ‌های میکرو و ثابت نگه‌داشتن آنها در داخل FAT از قفل گاز استفاده می‌شود.
میکروداکت و کابل‌های فیبر نوری
میکروداکت و کابل‌های فیبر نوری اصطلاحی است که برای مدل جدیدی از کابل‌های فیبر نوری مورد استفاده در پروژه‌های FTTH یا رساندن فیبر به منازل به کار می‌رود. این کابل‌ها با ظرفیت بالا و قطر کوچک هستند و به واسطه ویژگی‌های فیزیکی و قابلیت قرارگیری درون میکروداکت، در تمامی پروژه‌های ارتباطی و مخابراتی کاربرد دارند.
میکروفیبر با تعداد تیوب‌های چندگانه (Multi-Tube):
در این دسته، هر لوله تیوپ شامل ۱۲ تا ۲۴ کور است و هر میکروکابل فیبر نوری بین ۱۲ تا ۲۸۸ کور دارد.
میکروفیبر با تیوپ مرکزی (Single-Tube):
این نوع میکروکابل شامل ۲ تا ۲۴ کور است.
توجهات لازم در استفاده از میکروداکت:
برای لوله‌هایی که قطر آنها کمتر از ۵ سانتی‌متر است، حداقل شعاع خمش باید ۲۰ برابر قطر میکروتیوب باشد و برای لوله‌های بیشتر از ۵ سانتی‌متر، حداقل شعاع خمش باید ۲۰ برابر قطر داخلی باشد.
در ظرفیت بالاتر، حداکثر ۵۰% ظرفیت میکروداکت‌ها در شرایط ایده‌آل و ۷۰% ظرفیت نهایی آنها باید مورد استفاده قرار گیرد. افزایش این عدد از ۵۰% به ۷۰%، طول شوت یکپارچه میکروفیبر را کاهش می‌دهد.
برای هدایت داکت به مسیر خارج، نیاز به داشتن “مفصل انشعابی” داریم.
